Η καρδιοτοξικότητα αποτελεί τη σοβαρότερη μη αιματολογική παρενέργεια των χημειοθεραπευτικών φαρμάκων. Όλα τα αντικαρκινικά φάρμακα είναι δυνητικά καρδιοτοξικά. Οι ανθρακυκλίνες όπως η επιρουβικίνη και η δοξορουβικίνη θεωρείται ότι εμπλέκονται στην πρόκληση και εκδήλωση καρδιακής ανεπάρκειας, ενώ οι ανασοτροποιητικοι παράγοντες οπως το Herceptin, έχουν μία περισσότερο αντιστρεπτή επίδραση. Οι προδιαθεσικοί παράγοντες για την ανάπτυξη καρδιοτοξικότητας από χημειοθεραπευτικά φάρμακα είναι καταρχήν η ηλικία, η παρουσία προϋπάρχουσας καρδιοπάθειας, η συνολική αθροιστική δόση, ο συνδυασμός χημειοθεραπευτικών παραγόντων που έχουν καρδιοτοξική δράση και η ακτινοβόληση του μεσοθωρακίου, ειδικά του αριστερού μαστού, καθώς η καρδιά υπάρχει στο πεδίο ακτινοβόλησης του. Στα επόμενα χρόνια η καρδιοτοξικότητα φαίνεται ότι θα αυξήσει τα ποσοστά της καρδιακής ανεπάρκειας στους επιζώντες από καρκίνο. Η καρδιοτοξικότητα μπορεί να είναι αναστρέψιμη στα πρώτα στάδια πριν αναπτυχθεί έκδηλη καρδιακή ανεπάρκεια, ιδιαίτερα κατά το πρώτο έτος μετά την θεραπεία, όταν αναπτύσσει έως και 80% της συστολικής δυσλειτουργίας. Όσοι ασθενείς έχουν καρκίνο και λαμβάνουν χημειοθεραπευτικούς παράγοντες, πρέπει να κάνουν συχνά κλινική εξέταση και υπερηχοκαρδιογραφική αξιολόγηση πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη χημειοθεραπεία, ανεξάρτητα από την ύπαρξη συμτωμάτων. Ο στόχος είναι να ανιχνευθεί η καρδιοτοξικότητα νωρίς, ώστε να προληφθεί η καρδιακή ανεπάρκεια.
