Αν κάτσουμε και σκεφτούμε, ποιος είναι ο λόγος που η ανθρωπότητα πλημμύρησε το πλανήτη και ποια είναι η απάντηση στο αιώνιο ερώτημα, τι διαχωρίζει το ανθρώπινο είδος από τα ζώα, τότε ακόμα και ο χειρότερος αναλυτής της ανθρώπινης ιστορίας, δεν μπορεί παρά να σκεφτεί ένα πράγμα, το εμβόλιο.
Το πιο αστείο στην όλη υπόθεση είναι ότι παρά την αποδεδειγμένη τεράστια αξία του, το εμβόλιο είναι από τις ελάχιστες ιατρικές εφευρέσεις που δέχτηκαν από την πρώτη στιγμή, από τότε που ο φουκαράς ο Γένερ πολεμούσε μόνος του την ευλογιά, μέχρι και τα σημερινά εμβόλια ενάντια του COVID, τέτοιο ανηλεή πόλεμο. Είμαστε έτοιμοι να πιστέψουμε τα πάντα, αρκεί να είναι εναντίον των εμβολίων.
Αυτή τη βασική αρχή της ανθρώπινης μικρότητας και ημιμάθειας δεν μπορούσε παρά να εκμεταλλευτεί ένας πανέξυπνος ερευνητής, o Δρ Άντριου Γουείκφιλντ. Κλασικό δείγμα και προϊόν της βρετανικής επιστημονικής σχολής, με γνώσεις, εκπαίδευση, φλέγμα και κυρίως βρετανική προφορά στην εκφορά του λόγου, που αποτελεί ένα από τα βασικά προαπαιτούμενα για να λάβει κανείς το Νόμπελ, ο Γουέικφιλντ κατάλαβε μία γενική αρχή. Η ιατρική έρευνα δεν είναι τίποτα άλλο από μία σκοπιά μαθηματικής παρατήρησης. Ο φυσικός κόσμος είναι γεμάτος από μαθηματικά πρότυπα, τα μυστήρια των οποίων προσπαθούμε να συνδέσουμε (συσχετίσουμε στη στατιστική ορολογία) με άρρηκτους μαθηματικούς τύπους. Το ζήτημα είναι το τι θα αποφασίσεις να συσχετίσεις και να ενώσεις απαράκλητα μέσα στους μαθηματικούς νόμους. Εννοείται ότι αυτοί οι νόμοι, σε έναν σύμπαν όπου το ρίζα μείον δύο, μπορεί να υπάρχει και μπορεί και να μην υπάρχει, δεν είναι και τόσο αυστηροί ή για να το θέσω αλλιώς, σου αφήνουν μία τεράστια ελευθερία, ανάλογα με το πώς θα τους χρησιμοποιήσεις.
Όλα ξεκίνησαν το 1995, όπου μία ομάδα με επικεφαλής τον Γουέικφιλντ ανακάλυψε κάποιες αναταραχές στην εντερική χλωρίδα μετά τα εμβόλια ενάντια στην Ιλαρά. Το οποίο ως γεγονός είναι πολύ λιγότερο εντυπωσιακό απ’ ό,τι ακούγεται, για τον απλό λόγο ότι ακόμα και σήμερα ξέρουμε ελάχιστα για την εντερική χλωρίδα, για τη φύση, την αξία της και το ρόλο της, πόσο μάλλον για την ακριβή της σύσταση ώστε να μπορούμε να καταλάβουμε τις διαφορές. Ο Γουέικφιλντ δεν αρκέστηκε σε αυτή την παρατήρηση, αλλά το πήγε ακόμα πιο μακριά, ισχυριζόμενος βάσει μίας υπόθεσης ότι η εντερική χλωρίδα είναι ο πραγματικός εγκέφαλος του σώματος (με αποδείξεις από την πάνσοφη ιατρική των Αζτέκων και άλλων πρωτόγονων πολιτισμών) έκανε ένα από τα πιο ευφάνταστα νοηματικά άλματα όλων των εποχών για την ιατρική έρευνα, συσχετίζοντας το εμβόλιο με κάποια κρούσματα αυτισμού (μία μυστήρια νευρολογική πάθηση, που αποτελεί επίσης ονείρωξη για τον κάθε ερευνητή). Με άλλα λόγια, ο Γουέικφιλντ τετραγώνισε το κύκλο βρίσκοντας ταυτόχρονα τη λύση του αινίγματος για το τρίγωνο των Βερμούδων.
Η τελική του μελέτη δημοσιεύτηκε στο Λάνσετ, που αποτελεί ένα επιστημονικό περιοδικό, κύρους αντίστοιχου με το Ευαγγέλιο για τη χριστιανική θρησκεία και μία τεράστια βόμβα μπήκε στα θεμέλια της ιατρικής επιστήμης. Το εμβόλιο κατά της Ιλαράς προκαλεί αυτισμό και όποιος δεν το πιστεύει, ας διαβάσει το πιο έγκυρο περιοδικό της ιατρικής επιστήμης. Από εκεί και πέρα άρχισε ένα τεράστιο σόου συνωμοσίας, δημιουργίας των εντιεμβολιαστικών ομάδων και του αντιεμβολιαστικού κινήματος που θέριεψε στην Αμερική, αλλά επεκτάθηκε σε όλο τον κόσμο.
Γρήγορα άρχισε η έρευνα και φάνηκε ότι ο Γουέικφιλντ είχε πληρωθεί από μεγάλες δικηγορικές φίρμες της Αμερικής που ετοιμάζονταν να κάνουν αγωγές μαμούθ κατά των φαρμακευτικών εταιριών, ενώ μετά από ενδελεχή έρευνα των στοιχείων αποδείχτηκε ότι είχε παραποιήσει αρκετά δεδομένα. Το 2010 το Λάνσετ απέσυρε τη μελέτη και ο Γουέικφιλντ έχασε την άδεια άσκησης της ιατρικής, αλλά αυτά πλέον ελάχιστη σημασία είχαν. Η ζημιά είχε γίνει.
Τι πήγε στραβά;
Τα πάντα. Ο Γούεικφιλντ φαίνεται ότι είχε ισχυρά κίνητρα, πέρα των χρημάτων. Προερχόμενος από ένα περιβάλλον ακαδημαϊκό, όπου ο νεποτισμός είναι ανύπαρκτος και υπάρχει ένας τεράστιος ανταγωνισμός στην έρευνα και στα επιτεύγματα, ήθελε να πετύχει κάτι πραγματικά αξιόλογο, χωρίς όμως να έχει τα απαραίτητα προσόντα. Ήταν ένα πολύ έξυπνος ερευνητής, αλλά δεν ήταν τόσο έξυπνος ώστε να καταφέρει να αλλάξει πραγματικά την ιατρική.
Πως κατάφερε να εξαπατήσει τόσο κόσμο;
Πρώτον, τα εμβόλια αποτελούν ένα μόνιμο πρόβλημα του μικρού πιθηκίσιου μυαλού μας. Είναι δύσκολο να καταλάβουμε πως λειτουργούν, τι κάνουν και πως μας προστατεύουν και το βασικό είναι ότι τα κάνουμε ενώ είμαστε υγιείς. Άλλο να είσαι άρρωστος, απελπισμένος και να είσαι έτοιμος να κάνεις τα πάντα για να γίνεις καλά και άλλο να δέχεσαι να σου εισάγουνε κάτι μυστήριο στο σώμα σου που δυνητικά θα σε προστατεύσει από έναν αόρατο εχθρό. Η έρευνα για τα εμβόλια έπαιζε με τους πρωτόγονους φόβους της ημιμάθειάς μας.
Δεύτερον, αναδείχτηκαν όλα τα προβλήματα της ιατρικής έρευνας και της δημοσίευσης μελετών. Κάποιοι θα λέγαν απλώς : «Κακά μαθηματικά». Δυστυχώς στο συγκεκριμένο τομέα υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα. Μπορεί να δημοσιευτεί οτιδήποτε με την επίφαση μίας μαθηματικής ψευτοαξιοπιστίας, εφόσον φέρει τη σφραγίδα αξιοπιστίας κάποιου σεβάσμιου ιδρύματος ή ερευνητή. Ο Γουέικφιλντ πόνταρε ακριβώς σε αυτό το κενό.
Τέλος, ακόμα και η πιο φανταχτερή απάτη, δεν πείθει παραμόνο αυτόν που θέλει να απατηθεί. Το αντιεμβολιαστικό κίνημα πατάει στέρεα σε βαθιά θεμέλια άγνοιας, αμορφωσιάς συνωμοσιολογίας και κυρίως αντισυστημικότητας.
Αλήθεια, εμβολιαστήκατε εναντίον του COVID;