Από την εποχή των Σαμάνων, που χόρευαν γύρω από τους αρρώστους προσπαθώντας να νικήσουν τα κακά πνεύματα, ως την εποχή των Αλχημιστών και ακόμα και σήμερα, η ανθρώπινη φαντασία έχει μία πολύ συγκεκριμένη ιδέα για το τι αποτελεί θεραπεία.
Αρρωσταίνω, παίρνω ένα φάρμακο και γίνομαι καλά. Χωρίς κόπο, χρόνο και περιττές κουβέντες. Ο ίδιος ο πατέρας τη σύγχρονης φυσικής και γίγαντας της διανόησης, ο Νεύτωνας, δεν πέθανε από το μήλο που του έπεσε στο κεφάλι, αλλά από μυστικά ιατρικά πειράματα δοκιμάζοντας στον εαυτό του επικίνδυνα ελιξίρια ψάχνοντας τη φιλοσοφική λίθο που θα θεράπευε κάθε ασθένεια.
Εδώ έρχεται και ο ήρωας μας, ίσως ο πιο αγαθός τύπος της σειράς των άρθρων, ο δικός μας πρωταθλητής της εξαπάτησης, ο Γιώργος Καματερός. Παρόλο που το όνομά του πέρασε στη λαϊκή θυμοσοφία και για πολλούς αιώνες ακόμα θα αναφερόμαστε στην ατάκα «το νερό του Καματερού» εννοώντας συμβολικά μία σειρά από πράγματα που μάλλον προσεγγίζουν τον όρο απάτη, ακόμα και σήμερα η προσωπικότητα του αποτελεί ένα μυστήριο.
Ο Γιώργος Καματερός ήταν ένας δικηγόρος που εμφανίστηκε από το πουθενά, ισχυριζόμενος ότι έχει βρει τη θεραπεία για τα πάντα στη μορφή ενός πόσιμο διαλύματος (αργότερα παρουσιάστηκε και ως κονίαμα) το 1976. Το περίεργο είναι ότι το μοίραζε εντελώς δωρεάν και δεν φαίνεται σε κανένα σημείο το κίνητρό του να ήταν οικονομικό. Η σχέση του άλλωστε με τα λεφτά ήταν μάλλον πολύ ιδιαίτερη, καθώς τελικώς αυτοκτόνησε λόγω ανυπέρβλητων οικονομικών χρεών το 1998.
Στις συνεντεύξεις του παρουσιαζόταν ως ένα είδος μεσσία της επιστήμης με μπόλικη δόση μαγείας και μεσαιωνικής προκατάληψης. Το αποτέλεσμα δε ήταν εντυπωσιακό. Καμιόνια με το θαυματουργό υγρό φτάνανε σε συγκεκριμένα σημεία όπου τα περίμεναν δεκάδες χιλιάδες κόσμου που τα άδειαζε σε λίγα λεπτά της ώρας.
Εμφανίστηκαν και οι πρώτες μαρτυρίες από ανθρώπους που γνώρισαν την πλήρη ίαση σε αρρώστιες που φυσικά οι «άχρηστοι» γιατροί δεν είχαν καταφέρει να γιατρέψουν και ο Καματερός αφού κατέκτησε εκτός από την πρωτεύουσα και την επαρχία, ετοιμαζόταν να επεκταθεί στην Ευρώπη.
Όταν μία ομάδα παιδιών που πάσχανε από Λευχαιμία σταμάτησε τα φάρμακά της για να πάρει το νερό του Καματερού, τα πράγματα γίναν σοβαρά (εδώ βέβαια πρέπει να τονίσουμε ότι και η επίσημη θεραπεία που έπαιρναν εκείνη την εποχή, δεν απείχε πολύ από το νερό του Καματερού σε αποτελεσματικότητα). Ανεξάρτητες μελέτες δείξαν ότι ο θησαυρός ήταν άνθρακας, δηλαδή ούτε καν άνθρακας, αλλά απλό καθαρό νεράκι, ενώ το κονίαμα είχε παρθεί από τα λατομεία της Αττικής.
Ο Καματερός δικάστηκε και ξαναδικάστηκε, αλλά επί της ουσίας επειδή δεν είχε κερδίσει και τίποτα, αλλά είχε χρεοκοπήσει κιόλας, δεν του επιβλήθηκε καμία σοβαρή κύρωση (σιωπηρά αποσύρθηκε).
Η μαζική υστερία που είχε κατακλύσει τον κόσμο ηρέμησε έτσι ξαφνικά όπως είχε έρθει και ο κοσμάκης θα έπρεπε να περιμένει και άλλο για να έρθει η μαζική πανάκεια της απόλυτης θεραπείας.
Τι πήγε στραβά;
Ο Καματερός βασίστηκε στην αθωότητα της τότε αμόρφωτης κοινωνίας που περίμενε πως και πως τον από μηχανής θεό που θα την σώσει από την μιζέρια της.
Πως τα κατάφερε;
Βασική αρχή αυτών των άρθρων είναι ότι κανένας δεν απατάται αν δεν θέλει να απατηθεί. Ο Καματερός αποτελεί τον απατεώνα που έρχεται και επανέρχεται σε κύκλους κάθε λίγα χρόνια υποσχόμενος τα πάντα με ελάχιστο κόπο και έξοδα. Το δηλητήριο του κόκκινου σκορπιού, το μείγμα από τα φύλλα της ελιάς και άλλες πολλές παρόμοιες φρούδες ελπίδες θα έρχονται όσο υπάρχει η ανθρώπινη βλακεία.
Είναι πιο εύκολο να πιείς ένα μπουκαλάκι νερό και να γίνεις καλά, παρά να γυμνάζεσαι, να τρως υγιεινά, να ακολουθείς πανάκριβες θεραπείες. Είναι πιο εύκολο να συσκευάσεις λίγο νερό και να δώσεις ως τέλεια θεραπεία και όλοι να σε αγαπάνε, παρά να ξοδέψεις τα καλύτερά σου χρόνια στα σχολεία, στα βιβλία και στα εργαστήρια για να μπεις σε μία ξεχασμένη υποσημείωση της ιστορίας.
Ο Καματερός και το νερό του θα μας υπενθυμίζει πάντοτε τα όρια της ευπιστίας μας και το μέγεθος της ηλιθιότητας και της τεμπελιάς μας.
Δεν του κρατάμε κακία όμως. Από όλους τους τσαρλατάνους που πέρασαν στα βάθη της ιστορίας των ιατρικών απατών, ο Καματερός ήταν ο μόνος που δεν κέρδισε τίποτα, πέρα από λίγη δημοσιότητα.
Δεν έκανε κάτι κακό, μοίραζε χαμόγελα και ελπίδα. Τα πρώτα αληθινά και η δεύτερη ψεύτικη. Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα σε αυτή τη ζωή.
